2009

ο χρόνος κυλά αντίστροφα γι άλλη μια φορά
δεν ξέρω τι είναι αυτό που μένει
δεν είμαι σίγουρος τι έρχεται
εκτός ίσως από ότι ήμαστε ζωντανοί

βάζω στο στόμα γραβιέρα κρήτης
και ανοίγω τα σακουλάκια με τους ξηρούς καρπούς,
λίγο ουίσκι στο ποτήρι και θα μου ετοιμάσω μια μερίδα βασιλική
από πατάτες τηγανητές, που μου έχουν λείψει πολύ
ενώ,
το κοκκινιστό ξεκουράζεται προς το παρόν στη δροσιά του ψυγείου

είμαι πάλι πίσω και όμως δεν είμαι σίγουρος ακόμα που πατώ
δεν ξέρω αν έχω πραγματικά επιστρέψει,
ξέρω όμως πως πολλά πράγματα που ο καθένας επιθυμεί
μπορεί να τα κάνει
και αυτό ήταν για μένα η πραγματικότητα της χρονιάς που πέρασε

δεν θα κοροϊδέψω το εαυτό μου με λόγια αγάπης
για το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης,
η προσωπική μου εμπειρία είναι πως αποτελούμε όντα γεμάτα
με ανάγκες και επιθυμίες
και πως στην άκρη της ηπείρου αυτό που άκουσα στη
σιωπή του μυαλού μου, ήταν απλά η αναπνοή μου

καλή χρονιά
με υγεία και ευτυχία για όλους
με χιούμορ που μπορεί να απαλύνει
και που μπορεί να υπάρξει καταλύτης στις πιθανές δυσκολίες

το finnish way
η διεύθυνση, τα στελέχη, οι εξωτερικοί συνεργάτες και λοιπό προσωπικό
σας εύχονται ευτυχές το 2009
και πιείτε και ένα ποτό ακόμα στην υγειά σας
:))

Τoilet

ευχές να αγαπάτε και να σας αγαπούν
καλά χριστούγεννα

Τampere

έρωτας με την πρώτη ματιά











σήμερα πάλι χιόνι έξω από το παράθυρό μου

βόλτα στο δάσος

το δέντρο στην πλατεία

photo by in.gr

Στην αρχή παρακολουθούσα τις ειδήσεις κάπως αδιάφορα.
Με εκείνο το βλέμμα του χρυσόψαρου που ανοιγοκλείνει τα μάτια του μηχανικά κολυμπώντας αυτάρεσκα στον επίπλαστο μικρόκοσμο του. Ή μήπως είναι το στόμα του που ανοιγοκλείνει αφήνοντας μικρές κυψελίδες να αιωρούνται στο υδάτινο περιβάλλον, όπως όταν κλείνεις το mute και παρακολουθείς τις εκφράσεις των πολιτικών στην τηλεόραση να συσπώνται περιγράφοντας το ανείπωτο τίποτα...
Ή μήπως είναι το δικό σου οξυγόνο που αδειάζει από τους πνιγμένους σου πνεύμονες τόσα χρόνια που περπατάς παριστάνοντας τον ζωντανό.

Κολυμπάς στα σκατά.

Μετά ήρθε κάτι σαν χαρά, σαν κρυφή ικανοποίηση, σαν μια μικρή σύσπαση που δεν όρισες στο ανέκφραστο εγώ σου. Ναι παραδέξου το, το διασκέδασες...στο ξεκίνημα της φωτιάς. Μια πέτρα ήθελες να τη έχεις πετάξει εσύ. Τα γυαλιά της τζαμαρίας που ήθελες να έχεις σπάσει εσύ. Τόσα χρόνια που μέσα σου σπας, που ουρλιάζεις, που κανείς δεν σ΄ ακούει. Το σπίρτο που σου καίει το δάχτυλο. Σιωπή.

Φοβάσαι.

Και μετά ξεκίνησαν όλοι να μιλούν, να διαφωνούν, να φωνάζουν. Εσύ, αυτός, οι άλλοι,

όχι όχι εγώ...αυτοί,

περιγράφοντας τη βία, που ντυμένη με μαύρη κουκούλα μας κρύβει το πρόσωπό της. Που δεν είναι το δικό μας… Και παντού οι αντανακλάσεις των σπασμένων γυαλιών δεν μας λένε τίποτα για την κουκούλα που φοράμε κάθε μέρα όλοι μας. Τη βία που κουβαλάμε κάθε μέρα στη ζωή μας, τη βία που ξεσπούμε σε άλλους και που αυτοί ξεσπούν πάνω μας. Στις διαδρομές μας, στις σχέσεις μας, στη δουλειά μας, στην πόλη μας, που φέρνουμε πάλι πίσω στο σπίτι μας, στα παιδιά μας.

Θλίψη.

Ναι, η θλίψη ήρθε μετά. Είδα τη φωτογραφία του και είδα ένα παιδί. Ένα χαμογελαστό παιδί. Και μετά το κενό. Τα σκεπάσματά του άδεια στο ακατάστατο ακόμα δωμάτιό του σ' ένα σπίτι που δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ.

Συγνώμη

Συγνώμη, συγνώμη Αλέξανδρε.

Το λαμπαδιασμένο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος ήταν το πιο όμορφο χριστουγεννιάτικο δέντρο από κάθε άλλη χρονιά. Δεν θέλω να ακούσω άλλο lust Christmas πια. Ίσως μέσα από αυτή τη φωτιά να μπορεί να γεννηθεί κάτι ζωντανό και αισιόδοξο. Οι καινούργιες γενιές όπως και οι παλιότερες χρειάζονται μια καινούργια ελπίδα, ένα σοβαρό σχεδιασμό, με προγραμματισμό, με πραγματικό όραμα και ωριμότητα. Επικεντρωμένο στην παιδεία, τον πλουραλισμό, στον πραγματικό πλούτο αυτής της χώρας που είναι οι νέοι άνθρωποι. Μην αφήσεις τη ελπίδα να σβήσει. Έχεις φωνή. Έχω φωνή.

ευχαριστώ αισθησιακέ μοναχέ...

Bazaar 2008

αν και φέτος θα απουσιάσω, είναι αλήθεια πως θα μου λείψει πολύ,
όχι μόνο η εμπειρία της συμμετοχής αλλά και ότι περνάω καλά!!
όσοι περάσετε το επόμενο σ/κ από τα Εξάρχεια μην παραλείψετε
να περάσετε από κει, όπου θα έχετε την ευκαιρία να ψωνίσετε
τις πιο γευστικές και ψαγμένες σπιτικές λιχουδιές από την πιο
δυνατή γαστρονομική ομάδα, χριστουγεννιάτικα
στολίδια και φοβερά δωράκια χειροποίητα σε εξαιρετικά χαμηλές
τιμές, που προορίζονται για τους εκπαιδευτικούς σκοπούς
των δρόμων ζωής! Επίσης μια πολύ καλή ευκαιρία για να βρεθούν
γνωστοί και μη γνωστοί μεταξύ τους blogger αλλά και άλλες εκπλήξεις...

μια μεγάλη ομάδα εθελοντών βρίσκεται πίσω από τη προσπάθεια
αυτή και ένα πολύ γλυκό κορίτσι, που χαίρομαι πως έχουμε χορέψει
ντουέτο τουλάχιστο δυο φορές.

όλα να πάνε σούπερ!
;)

υπό του μηδενός

Εχθές καθάρισα το γραφείο μου και έπιασα την πέτρα μετά από καιρό. Και μας σκέφτηκα ξανά γυμνούς γεμάτους αλάτι να περπατάμε πάνω στα καυτά βότσαλα και το βράδυ να ξαπλώνουμε

κάτω από τα αστέρια

Korvapuusti

"Kορβαπουούστι", χριστουγεννιάτικα κουλουράκια και άλλες ιστορίες.
:)