Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

υπό του μηδενός









Εχθές καθάρισα το γραφείο μου και έπιασα την πέτρα μετά από καιρό. Και μας σκέφτηκα ξανά γυμνούς γεμάτους αλάτι να περπατάμε πάνω στα καυτά βότσαλα και το βράδυ να ξαπλώνουμε

κάτω από τα αστέρια






4 σχόλια:

unapatatras είπε...

και με χιόνια και χωρίς, αυτό το τοπίο είναι παραμυθένιο!

xomeritis είπε...

Γκρίζα ραψωδία. Έχω κι εγώ πέτρες από τη θάλασσα μαζί μου.

Ανώνυμος είπε...

o anamarthtos ...

celsius33 είπε...

πολύ όμορφος ο συνδυασμός, κρύα εικόνα, ζεστή σκέψη.