Φυλακές: 5.251 σε απεργία πείνας

«Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, τον Φώτη, την Αννα, τον 15χρονο...»

Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του Πάνου Λάμπρου για τους θανάτους στις φυλακές, από την εμπειρία του στην Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων: «Πολλοί μιλούν με αριθμούς. Στατιστικές. Πόσοι θάνατοι, κάθε χρόνο μέσα στις φυλακές. Ψυχρά νούμερα, ανωνυμία, κάτι σαν ένα τίποτα. Εμείς δεν θα μιλήσουμε "επιστημονικά", γιατί θέλουμε να θυμόμαστε. Γιατί θέλουμε οι άνθρωποι που χάθηκαν μέσα στα κολαστήρια των φυλακών να μείνουν στη μνήμη όλων μας.


* Δεν θα ξεχάσουμε, λοιπόν, τον 15χρονο Ματιέα που κρεμάστηκε στο κελί του στο λεγόμενο ψυχιατρείο των φυλακών. Το έγκλημά του τρία γραμμάρια χασίς!

**Δεν θα ξεχάσουμε τον Φώτη Τσολακάκη. Καρκινοπαθής, στο τελευταίο στάδιο, μας παρακαλούσε να κάνουμε κάτι για να πεθάνει σπίτι του, δίπλα στη μάνα και στη σύντροφό του. Δεν τα καταφέραμε. Ο Φώτης, πέθανε, δυστυχώς, μέσα στη φυλακή. Αδίστακτα, του στέρησαν την τελευταία χάρη... κάτι σαν εκτελεστικό απόσπασμα.

**Δεν θα ξεχάσουμε τον 92χρονο, στο «νοσοκομείο» των φυλακών, που αναίτια, παράλογα, εκδικητικά, τον κρατούσαν έγκλειστο. Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη φράση που ακούσαμε από τους υπεύθυνους "και πού να πάει;". Και ο γέροντας πήγε στον άλλο κόσμο, μόνος του, χωρίς ένα χάδι, χωρίς μια καλή κουβέντα.

**Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, μα ποτέ, τους τέσσερις κρατούμενους που απανθρακώθηκαν στο κελί 80 του Κορυδαλλού και που οι υπεύθυνοι "πλήρωσαν" με τρία και μόνο ημερομίσθια. Ενα λιγότερο από τις τέσσερις ζωές.

**Δεν θα ξεχάσουμε την Αννα Πετρίδη, που ούρλιαζε στην απομόνωση των φυλακών Κορυδαλλού και που πέθανε γιατί δεν υπήρχε γιατρός, γιατί η ζωή φαίνεται ότι στη φυλακή δεν έχει καμία αξία.

**Και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τον Δημοσθένη Βουβάκη, μόλις 25 χρονώ, τελευταίο στον τεράστιο κατάλογο των νεκρών. Ακόμη ένας νεκρός στον βωμό μιας παράλογης πολιτικής που οδηγεί τα θύματα της εμπορίας ναρκωτικών στη φυλακή αντί σε κέντρα απεξάρτησης.

Θα θυμόμαστε... Οι κρατούμενοι, γυναίκες, άντρες και παιδιά, διεκδικούν τα αυτονόητα. Και εμείς είμαστε μαζί τους».


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 12/11/2008


Κάθε μέρα προσπερνούσα αδιάφορα τις ειδήσεις που αφορούσαν τις αναστατώσεις στις φυλακές στην Ελλάδα. Ήδη ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων νοσηλεύεται με προβλήματα που συνεπάγονται η στέρηση νερού και τροφής. Μια ομάδα φυλακισμένων έχουν ράψει τα στόματά τους στις φυλακές της Λάρισας. Δεν μπορώ με τίποτα να ξεχάσω το περιστατικό του 15χρονου που φυλακίστηκε για τρία γραμμάρια χόρτου. Ποσότητα που πολλοί από εμάς έχει τύχει να κρατήσουν πάνω τους για να στρίψουν ένα γάρο της παρέας. Δεν θα ξεχάσω την κοντόφθαλμη δικαιοσύνη που καταδίκασε αυτό το πιτσιρίκι, που κανένας δεν του συνέτρεξε, που κανένας δεν ήταν εκεί να το εμποδίσει από την πράξη της αυτοκτονίας.
Επειδή ήταν ένα χαμένο πιτσιρίκι, διαφορετικής καταγωγής…
Η πράξη της φυλάκισης είναι μια πράξη που έχει σκοπό τον σωφρονισμό και όχι την εξάλειψη της αξιοπρέπειας ακόμα και στις πιο ειδεχθείς περιπτώσεις. Δεν γίνεσαι ζώο για να αποδείξεις την ισχύ του νόμου και την ανωτερότητα του ανθρώπινου λόγου. Ας μη στεκόμαστε βουβοί στις κάθε λογής αυθαιρεσίες και ας σταθούμε αλληλέγγυοι σε αυτούς που στερούνται το ελάχιστο από αυτό που ο ίδιος ο νόμος προκρίνει.