Σάββατο βράδυ

το πάρτι της SETA, της τοπικής οργάνωσης lgbt, ενταγμένο μέσα σε ένα διήμερο lesbian and gay film festival. Έχει πάει έντεκα και δεν μου κάνει διάθεση να το κουνήσω από το δωμάτιό μου τόσο παγωμένη βραδιά. Τελικά λέω πόσες ευκαιρίες έχω να γνωρίσω ανάλογο κόσμο, να χορέψω και να περάσω καλά.

Πάνω στο ποδήλατο αντιλαμβάνομαι πως η βραδιά είναι μαλακή και πατάω πετάλι σε μια υπέροχη σιωπή. Ο κόσμος όχι ιδιαίτερα πολύς σε σχέση με άλλες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στο χώρο εκδηλώσεων του πανεπιστημίου και η μουσική κάνει ένα αναμενόμενο πέρασμα από τα σέβεντις και ντίσκο. Γνωστή παρέα που έχω γνωρίσει μερικά απογεύματα νωρίτερα με καλεί στο τραπέζι της. Μιλάμε και παρατηρώ τριγύρω. Αρκετοί ντυμένοι με στολές, κρατώντας την τρέλα του halloween του προηγούμενου σ/κ.

Σταδιακά ο κόσμος αρχίζει και ζεσταίνεται και ανεβαίνει στην πίστα χορεύοντας όχι ακριβώς αρμονικά αλλά με εκείνον τον ευδαιμονικό τρόπο που ξορκίζει μακριά όλες τις αναστολές. Ένα παιδί που μοιάζει να έχει κινητικά προβλήματα, δίνει στο χορό του ρυθμό rnb. Moυ αρέσει, δε θα του μιλήσω και θα χαθούμε στη συνέχεια. Ένας αξύριστος με πινακίδα τυφλού κρεμασμένη από τον λαιμό του θα μου πιάσει την κουβέντα. Αν και γοητευτικός είναι αρκετά πιωμένος και από την άλλη μοιάζει να συνοδεύεται από μια όμορφη κοπέλα. Όμως μοιάζουν να χορεύουν κοντά μου… Οι Φιλανδοί ξεθαρρεύουν με αλκοόλ.

Παραγγέλνω την τελευταία μου μπύρα και κοιτάζω έναν ξανθό με πράσινο τισέρτ στο πλάι μου. Του χαμογελώ και μου ανταποδίδει. Η ώρα είναι περασμένη και τα ζευγάρια τείνουν να οριστικοποιηθούν. Χορεύεις τον ρωτάω και η ερώτησή μου τον αφήνει μετέωρο. Λίγο αργότερα με πλησιάζει εκεί που χορεύω και αρχίζει να κινείται μουδιασμένα. Μερικά τραγούδια πιο μετά καθώς κάθομαι να ξεκουραστώ, μου αφήνει ένα βιαστικό φιλί στη βάση του σβέρκου μου, εκεί που αισθάνομαι να σταλάζει ο ιδρώτας. Στα κλεφτά. Μιλάμε. Είναι μεταφραστής, μένει στο Helsinki, επισκέπτεται την οικογένειά του. Χορεύουμε ξανά. Αγκαλιά αυτή τη φορά και μπλουζ.

Θα κοιμηθείς μαζί μου τον ρωτώ και μου απαντά definitely . Περπατά δίπλα μου σιωπηλά καπνίζοντας. Αργότερα θα πάρει το ποδήλατό μου και θα προχωρήσει πιο μπροστά μέσα από συνεχόμενα ζιγκ ζαγκ. Όταν φτάνουμε έχει πια ξυλιάσει. Το βράδυ θα ξυπνήσει και θα θέλει πάλι να χύσει πάνω μου.

Το πρωί θα σηκωθούμε σε μια γκρίζα μέρα, θα φτιάξω τσάι και θα τον συνοδέψω στη στάση. Είναι father’s day και θα μαζευτεί η οικογένειά του να φάνε μαζί.Το λεωφορείο έρχεται και πετά το τσιγάρο κάνοντάς του νόημα να σταματήσει. Την ώρα που ανοίγει η πόρτα, εγώ στρέφομαι στην αντίθετη κατεύθυνση και κατηφορίζω.
Ήθελα να πάρουμε πρωινό μαζί. Από την προηγούμενη νύχτα. Δεν του το είπα. Δεν με ρώτησε το όνομά μου. Γύρισα σε ένα σιωπηλό σπίτι. Έπεσα με τα ρούχα στο κρεβάτι και κοιμήθηκα.


Το κείμενο το κάνω λινκ, με αυτό του thoma x, που αυτό το Σάββατο είχαμε κοινές λογοτεχνικές ανησυχίες.